Voor Paul Legeland (Eindhoven, 1964) is het maken van kunst een essentieel middel om in de chaos van indrukken het hoofd boven water te houden.
Hij maakt stillevens, landschappen en vooral ook veel portretten. Het zijn zelfportretten en portretten van mensen die iets doen of hebben dat hem als iets wezenlijks over komt. Het maken van de portretten is reflecteren op dat wezenlijke. Hij beseft maar al te goed dat we in het algemeen, als mensen, verwoede pogingen doen om bij kernachtige waarheden te komen zonder die ooit te kunnen bereiken. Dat is op zichzelf niet erg, want door kunst te maken en ook door goed naar kunst te kijken spin je als het ware een web of maak je een constructie die dan misschien een kern niet echt kan pakken maar wel voelbaar maakt. Je bevindt je ergens tussen het in de gaten hebben en het om de gaten heen draaien.
Kenmerkend voor de werken van Legeland is de gretigheid waarmee hij zich iets van de onderwerpen probeert eigen te maken. De energie spat van elke vierkante centimeter. Met zijn handschrift meet, dwaalt, tast, schraapt, krast en streelt hij zich een weg door het onderwerp. Het model is alleen de bron van de energie. Zeker, uiteindelijk zal het portret een zekere uiterlijke gelijkenis hebben met het model. Maar nog duidelijker zijn doorgaans de intensiteit, de vitaliteit, de aanwezigheid die uit de werken van Legeland spreken.
website:
www.legel.nl instagram: #paullegeland
